In Tiendeveen valt weer van alles te beleven. Vrijdagavond hadden we bezoek van een egeltje. Sonja (de hond) ging erop af en vloog meteen weer terug… au… Ik wist niet dat egels zo’n schattig koppie hadden. Wist je trouwens dat een egel heel hard kan gillen en dat hij ook kuikentjes eet?

Over kuikentjes gesproken… de slimme kip heeft dus kuikens en lijkt het prima naar haar zin te hebben. Mooi om te zien hoe die kuikens om moeders heen rennen en klieren. Zo nu en dan springen ze op haar rug. (zie foto hierboven) Volgens mij doen ze dit gewoon omdat ze dit leuk vinden.

Het was even schrikken om de slacht “kuikentjes” weer te zien. (die witte hierboven) Ze zijn echt enorm gegroeid. Zo speels als die andere kuikentjes zijn, zo sloom zijn deze. Ze zijn dik, lui, lelijk en hebben bijna geen veren. Waarschijnlijk helemaal zo gefokt om zo veel en zo snel mogelijk vlees te produceren. Van zulk soort kippen komt je kipfileetje die je in de supermarkt koopt.

Er zat nog een kip op eieren en Sanders ouders vertelde hoe toegewijd deze kip was. “Zij kwam amper van haar nest af en zou amper eten en drinken”. Nou, daar wilde ik ook wel even een foto van nemen, dus op m’n kop in ’t hok.

Het werd al snel duidelijk waarom ze niet at of dronk. Ze lag met de poten in de lucht en was hartstikke dood. Sneu maar we moesten er toch een beetje om lachen. ” Mien schoonfa” heeft haar begraven in het bos achter op het erf. “It’s a hard knock live”. Hij heeft een stand-in kip op de eieren gezet. Kijken of zij wil gaan broeden…