Sanders collega ging van ’t weekend jagen. Toen Sander hem vroeg wat voor hem mee te nemen, realiseerde hij zich niet dat hij kort daarna met een dode haas zou zitten…
Met gezonde tegenzin besloot hij ook maar B te zeggen en belde z’n vader voor wat tips. Als kind had hij het z’n vader wel eens zien doen; een haas stropen, maar om het nu zelf te doen was wel even heftig.
Ik had er heel wat gemengde gevoelens bij, maar kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Moet eerlijk zeggen dat ik er nu nog een beetje misselijk van ben, maar realiseer me ook wel dat de mensch dit eeuwen lang zo heeft gedaan. En is dit nou zieliger dan een mestvarken die wordt afgemaakt in de slachterij? Of is het gewoon confronterender en “wat wel weet, wat wel deert”? Ik was erbij, ik keek ernaar en hielp de sporen opruimen… Durf je de foto’ s te zien (in het zwart/ wit)? 
Ieuwww!! Maar ook wel weer heel mooi ergens!! Eet smakelijk!! X
Ik heb niet meer zo’n trek…
T’is net als op de wieke 😉
mooie foto’s
groet
Doen ze dat daar ook stiekem in t schuurtje?
Ooit een keer staan kijken bij een lammetjes. Facinerend en bizar tegelijk. Maar het was voor een goed doel. Dit lammetje was doodgegaan en het velletje gooien ze om een verweesd lammetje in de hoop dat de mama van het dode lammetje hem accepteerd.
Dat is een nobel verhaal. Ben bang dat deze haas gewoon in de pan beland. De vacht hebben we weggegooid. Daar kun je vast weer andere dingen mee (bontje?) maar wij wilden zo snel mogelijk af van alles wat verwees naar die mooie lieve zachte haas…
Pingback: ‘tWinkeltje | zietroen