Toen ik dit mereltje op de parkeerplaats zag liggen en door had het nog leefde, heb ik het met een blaadje opgegepakt en onder de boom gelegd. Moedermerel was vast nog wel in de buurt. Weet niet hoe zij het jong ooit weer in het nest zou kunnen krijgen (hmm in de bek of met de poten offuh onmogelijk?) maar het was ’t proberen waard. 

Een paar uur later kon ik het toch niet laten om even te gaan kijken, en wat dacht je? Hij lag er nog. Tja wat moet je dan met zo’n hulpeloos poedelnaakt ding? “Gewoon laten liggen, zo is de natuur!” zei mijn verstandige ik. Toch maar in een bakje en even langs het de dierenopvang, besloot ik. Shit gesloten…

Dus mee naar huis en Googelen op “Wat eet een mereljong?” Water met druivensuiker zou helpen, alleen gewone suiker in huis. Op hoop van zegen… Hij werd eerst wat levendiger maar dat zwakte al snel af. Je raadt het al (en had het vast al voorspeld zoals Sander en de rest van de wereld) het ging dood. Volgende morgen was het nog steeds dood, dus heb hem maar begraven in de tuin. In de Kliko leek me ook weer zo wat…

Maar goed, er is dus nog hoop want ER ZIT EEN MERELNEST IN ONZE HEG! Dat is leuk. Als je er langs loopt zie je moeke-merel lekker op haar nest zitten. Toen ze even was shoppen zag ik dat ze 3 blauwe eitjes in haar magnifieke nest had liggen. Spannend! Las dat de merel de jongen, nog voordat ze kunnen vliegen, al uit het nest gooien. Red oe d’r met, zeggen ze in Twente. Dat wordt nog wat met Sonja…