Of ik ook weer helemaal was uitgerust in de vakantie, vroeg een collega me. Nou uhh eigenlijk niet, was mijn antwoord. Gewoon weer met frisse tegenzin aan de slag.
Maar ik moet wel zeggen dat ik weer een frisse(re) blik heb, zo na de vakantie. Ik beleef alles weer wat bewuster en sta minder op de automatische piloot. Zo keek ik vandaag naar mijn sleutelbos en vroeg me af waar al die sleutels eigenlijk van waren. Na enig speurwerk kon ik er zo maar 2 als “oud” bestempelen en er afgooien. Zo, dat lucht op; de bos is nu weer wat overzichtelijker en het scheelt een hoop gepruts als ik voor een gesloten duur sta.
Ik heb meteen ook maar eens mijn handtas op z’n kop gehouden. Wat sjouw ik toch eigenlijk dagelijks mee? Inderdaad…veel te veel. Schroeven waar ik al niet meer van weet waarvan ze zijn, tig winkelwagenmuntjes, Shell spaarkaarten en pasjes van winkels die allang met de noorderzon vertrokken zijn. Mijn verzekerings-schadeformulier (die ik braaf dagelijks bij me heb) is ook aan vervanging toe en lijkt meer op een historisch bonnenboekje uit de oorlog. Nog even de stapel bonnetjes uit m’n portemonnaie en alles overhevelen naar een nieuwe tas. Zo dat lucht op. Tas lichter, ik lichter.
Ik betrap mezelf vaak op een lichte vorm van verzamelwoede. Zo ben ik pas begonnen met het sparen van kersenpitten. Eigenlijk alleen omdat Sander zei dat ik daar een kersenpittenzak van ZOU KUNNEN maken. Ik natuurlijk meteen aan de spaar, zonder eigenlijk te weten of ik wel zo’n pittenzak wil maken. Ken je dat, dat je iets spaart omdat je er misschien in de toekomst wel wat mee ZOU kunnen. Wat dan precies? Nou weet ik eigenlijk nog niet… gewoon…
Ik las pas een artikel waarin stond dat té veel spullen ballast kan worden en dat stomme, lelijke en overbodige voorwerpen negatieve energie slurpen, aangezien ze je steeds confronteren met negatieve emoties. Dus mijn na-de-vakantie-motto is; ballast overboord en schoon schip maken. Best lastig voor zo’n twijfelkont als ik. Want wat als…misschien dat…. en als ik het weg gooi dan…maaruh…
Maar goed, motto’s zijn er natuurlijk niet omdat ze makkelijk zijn te verwezenlijken en een beetje uitdaging moet er zijn toch?
zietroen 
Heel herkenbaar. Maar dan voornamelijk manlief, die dat doet.
Je bedoelt het sparen? Wat grappig, ik dacht dat het echt een vrouwenkwaal was.
Uh.
Überhamsteraar speaking.
‘k Heb tot Peters grote vreugde afgelopen week de kast beneden uitgeruimd. Alleen de verzameling plastic zakken (ook zoiets, tasjes van de supermarkt, foute boel! zelf een tasje meenmen!) ligt er nog, want ik heb ooit gezien dat iemand ging haken met repen plastic, van zakken…. en ik kan nog niet haken maar het idéé is zo leuk.
en wat een leuke tas! en jurk!
Tja het is me wat hè!? Zo spaar ik mooie plastic tasjes om ooit nog een vlaggetjes van te maken. Ook weer zo’n ding…
Ja dat haken met plastic heb ik ook wel eens gezien. Leuk hoor. Ah joh je kunt vast wel haken. Moet je gewoon even aan je moeder vragen. Dat heb je zo onder de knie!
Wat grappig, wij verzamelen ook plastic tasjes; voor hergebruik gewoon (tot nu toe, want ik wordt wel door jullie geinspireerd!) Maar wist je dat ze veel minder ruimte innemen als je ze opgevouwen in een laadje legt, dan erin propt? Ontdekte ik laatst weer.
Ik ben er een van het sorteren. Dus kleine tasjes opgestapeld bij de kleine en grote bij de grote. En dan hebben we nog de kraak en wibra-tasjes geschikt voor geurdichter bij poepluiers in de prullenbak.
Heb ook mijn tas trouwens weer eens uitgemest en had nog geen eens echt vakantie gehad. kHeb zo’n oude tas met gaten erin, zodat je in de voering ook nog fijn allerlei troep kan meesjouwen…
Groot gelijk: weg met die ballast. We hebben al genoeg om mee te sjouwen! Ook op onze figuurlijke schouders.