Een gastblog van m’n zus Annemieke: Twee weken terug hadden we een familiedag in Fryslan, Nij Beets, in de buurt van Drachten. We verzamelden bij Aepos, een carriere counceling bureau van mijn nicht en haar man. Zij helpen je om inzicht te krijgen in je keuzes, drijfveren en competenties. Maar op de familiedag waren ze vrij. Na een film over turfwinning, brachten we een bezoek aan It Damshus, een openlucht museumpje waar deze dag het jaarlijkse Folkloaredei was. En terwijl wij later in de middag met Sabrien samen siesta hielden, ging de rest van de fam met een turfbok varen naar een plek waar er fietsen klaarstonden, waarna we elkaar weer ontmoetten in het restaurant It Polderhus. Het was een zonovergoten superdag, die nog mooier werd door ons korte vakantie-verblijf na de familiedag, op ‘t Boerehiem!

  Eerst een paar foto’s van de familiedag, daarna zal ik in geuren en kleuren vertellen hoe leuk de zorgboerderij ‘t Boerehiem was.

Op aanraden van Anko en Esther hadden we een overnachting geboekt op ‘t Boerehiem. Een zorgboerderij van Akkie en Hans, met ruime (rolstoelvriendelijke) appartementen. Één nachtje werden er twee, nadat ik Abdel had overgehaald daar de finale van het EK voetbal te bekijken. En nog kwamen we tijd te kort. Er waren pony’s, koetjes met kalfjes en schaapjes met lammetjes. Kipjes en te trotse hanen, die te vroeg kukelekuden. Konijnen, cavia’s en 2 honden; Sandy en Ramses. O ja, en twee schildpadjes. Verder was er een bloemen- en een moestuin, een clown-speelcaravan met verkleedkleren, waren er skelters, een zandbak en een enorme trampoline.

De meiden hebben genoten. Sabrien bleek een harde werker en liep af en aan met emmers water voor pony Bert. Ook zelf nam ze graag een slokje uit de regenton…. Verder vond ze de roze cap tijdens het pony rijden prachtig. Die moest ook op, toen we op de paardenkar een rondje maakten.

Hoewel het maar zo kort was, hebben we echt een vakantie gevoel gekregen. Door de plek, het relaxe ruime Friese landschap en door het prachtige zonnige weer. Maar de tijd van gaan was gekomen. Dus na een mooi ritje op de paardenkar, voortgesjokt door de paardenkracht van pony Bert, namen we innig afscheid. “Oant Sjen!” Inshallah.

Het mooiste vond ik, dat we zelf de kakelverse eitjes vanonder de geveerde kippenkontjes konden wegpakken. Of even de kip vragen op te staan voor je, was ook een optie.

   Aafra bleek een goede band te hebben met onder andere paard en hond. Boer Hans merkte dat Aafra de dieren rust gaf, maar op de trampoline waren ze onvermoeibaar. Aafra sprong dapper meters hoog en Sabrien liet zich gierend van het lachen, heen en weer hopsen op het elastische doek.